21 August 2016

Pjesëmarrjet vullnetare të muslimanëve nga Ballkani në ushtrinë osmane gjatë Luftës së Parë Botërore

Këto ditë doli nga shtypi libri i parë në shqip nga studiuesi i njohur turk Hasip Saygili, me titull "Pjesëmarrjet vullnetare të muslimanëve nga Ballkani në ushtrinë osmane gjatë Luftës së Parë Botërore".
Autori në këtë shkrim i bën një përshkrim të mirë historik kësaj teme, bazuar në fakte historike të panjohura më parë, sidomos nga shumë historianë dhe studiues shqiptarë.


Lexim të këndshëm!

nga
HASIP SAYGILI
PJESËMARRJET VULLNETARE  MUSLIMANËVE NGA BALLKANI
USHTRINË OSMANE GJATË LUFTËS PARË BOTËRORE

Përktheu nga origjinali turqisht:

Edrin BAJRAMAJ


Titulli i tekstit turqisht:
"Birinci Dünya Harbi’nde Rumeli’nden Osmanlı
Ordusuna Müslüman Gönüllü Katılımları"

Krahasoi tekstin me origjinalin turqisht:
Edvin CAMI

Redaktor gjuhësor:
Ermal BEGA

Kopertina:
Besnik HAMITI

Boton:
"Qendra Shqiptare për Studime Orientale"
(Albanian Center for Oriental Studies)
(ACFOS-Albania)
Tirana, Albania
P. O. Box 8203
www.acfos-albania.org
www.acfosalbania.wordpress.com
acfos_albania@yahoo.com
Facebook: Acfos Albania
Youtube: Acfos Albania


© i këtij botimi, ACFOS-Albania, Tiranë 2016

16 July 2016

Intervistë e dhënë për revistë "Brownbook" në Dubai (2016)

Të dashur miq!

Më poshtë gjeni intervistën time në anglisht (në formë të shkurtuar) dhënë për revistën “Brownbook” në Dubai (Emiratet e Bashkuara Arabe), numri i muajit Korrik/Gusht 2016, ku unë u përzgjodha të intervistohesha në mesin e 5 personave nga Shqipëria.

Rubrika quhej “24 Hours in Tirana” (24 orë në Tiranë), dhe të pesë intervistuarit ishin:
1. Orientalisti Ermal Bega nga Qendra Shqiptare për Studime Orientale (ACFOS-Albania)
2. Tirana Art Lab (Qendra për Artin Bashkëkohor)
3. Skënder Bruçaj nga Komuniteti Musliman i Shqipërisë (KMSH)
4. Atelier Albania
5. Muzeu Virtual Marubi

Në këtë intervistë fola mbi studimet orientale në Shqipëri, rëndësinë e tyre si dhe kontributet e organizatës kulturore-shkencore që unë drejtoj në Tiranë.
Për këtë intervistë falënderoj gazetaren Rudina Hoxha nga Tirana si dhe gazetaren e revistës “Brownbook”, Rima Alsammarae.






13 July 2016

Studimet islame dhe përfytyrimi europian (libër nga Aziz Al-Azmeh)

Këto ditë doli nga shtypi libri i parë në shqip nga studiuesi i njohur Aziz Al-Azmeh, me titull "Studimet islame dhe përfytyrimi europian".
Ai, me stilin e tij filozofik, i bën një qasje të veçantë studimeve islame dhe ndikimit orientalist tek to në kohët e sotme.

Lexim të këndshëm!

AZIZ AL-AZMEH
STUDIMET ISLAME DHE PËRFYTYRIMI EUROPIAN

Përktheu nga origjinali anglisht:
Esmeralda ÇAÇA

Titulli i materialit në anglisht:
"Islamic Studies and the European Imagination"

Krahasoi tekstin me origjinalin anglisht dhe redaktoi:
Aida GUNI

Redaktor gjuhësor:
Ermal BEGA

Kopertina:
Besnik HAMITI

Boton:
"Qendra Shqiptare për Studime Orientale"
(Albanian Center for Oriental Studies)
(ACFOS-Albania)
Tirana, Albania
P. O. Box 8203
www.acfos-albania.org
www.acfosalbania.wordpress.com
acfos_albania@yahoo.com
Facebook: Acfos Albania
Youtube: Acfos Albania

© i botimit anglisht, Aziz Al-Azmeh, 1986
© i këtij përkthimi, ACFOS-Albania, Tiranë 2016

08 July 2016

Il primo incontro degli Arnaout (Albanesi) nel Medio Oriente

Ermal BEGA*

IL PRIMO INCONTRO DEGLI ARNAOUT (ALBANESI) NEL MEDIO ORIENTE

Rapresentanti Arnaout dal diverse paesi

Il 27 Febbraio 2013, nell’ affascinante edificio dell’ UNESCO a Beirut, Libano, si è svolto il primo incontro degli albanesi nel medio oriente. Questa attività è stata organizzata dall’organizzazione “La Voce Internazionale degli Arnaout per Cultura e Arte” (Sawt Arnaout International for Culture and Art), con sede a Beirut. Sul podio sedevano  albanesi provenienti da diversi stati  arabi, come Libia, Siria, Iraq, Egitto, Tunisia, Palestina, rappresentando in modo simbolico il paese di provenienza. C’erano anche due invitati speciali, l’ orientalista Ermal Bega da Tirana come rappresentante dell’ Albania membro del Centro Albanese per gli Studi Orientali e la Sig.ra Shpata Hoti rappresentante degli albanesi del Kosova.
Partecipanti di questo programma erano alti ufficiali del Libano, rappresentati di diversi partiti politici, di organizzazioni e istituzioni culturali, ambasciatori, ecc. Tra gli invitati c’ era anche l’ ex-ministro della cultura, Tamak Bek Selam del governo di Rafik Hariri. Questa attività viene considerata un impresa culturale storica per gli albanesi che vivono da secoli nei paesi arabi e per tutti gli albanesi per il fatto che è stato organizzato da un’ organizzazione culturale degli albanesi nel mondo arabo. E’ inoltre da sottolineare questa attività per la degna rappresentazione degli albanesi e delle loro origini.
Altri rappresentanti importanti, per quanto riguarda questo aspetto, sono stati anche personalità come Dr. Abdulatif Arnaout, Dr. Muhamed Mufaku (Arnaout), Prof. Shefqet Gavoçi etj, i quali attraverso le diverse pubblicazioni sia in albanese che in lingua araba hanno dimostrato il ruolo degli albanesi nel mondo arabo e il rispetto nei loro confronti trovato nei paesi dove si sono stabiliti.

Abdulkerim Arnaout durante la sua parola

Il Dr. Abdulkerim Arnauti, direttore esecutivo del “La Voce Internazionale degli Arnaout per Cultura e Arte” aprì l' attività ringraziando tutti gli invitati per aver accettato l' invito, in particolare i rappresentanti dall' Albania e dal Kosova.
Successivamente ha preso la parola l' ambasciatore iracheno in Libano che parlo' del legame tra gli albanesi (Arnaout) e il mondo arabo.
Di seguito hanno parlato lo storico e il famoso accademico Hasan Hallak dell' Università Arabo di Beirut, un rappresentante della popolazione araba del Libano, lo scrittore palestinese Ahmed Shejh, l' orientalista albanese Ermal Bega in nome del Centro Albanese per gli Studi Orientali, Abdulkerim Ba' albaki in nome dell' organizzazione Il Permanente Dialogo Culturale.

Alquni Arnaout di Libano e Siria che hanno fatto parte in questo attivita

Alla fine prese la parola nuovamente Abdulkarim Arnaout per ringraziare cordialmente UNESCO e il suo direttore Antoine Harb e tutti i partecipanti a questo evento emozionante. Inoltre fece la presentazione di una lavorazione artistica, uno scrigno fatto di gusci di pino fatto a mano dalla Sig.ra Hend Arnaut albanese dall' Egitto, opera questa con una storia ed uno scopo particolare del quale si potrebbe parlare in un altro articolo.
Sono stati presentati anche le pubblicazioni dell' orientalista albanese Ermal Bega, in nome del Centro Albanese per gli Studi Orientali.
Da parte nostra auguriamo all' organizzazione “La Voce Internazionale degli Arnaout per Cultura e Arte” e al suo presidente che possano organizzare altre attività di questo genere, raccontando con orgoglio le loro origine, pregando Dio che gli albanesi si trovino bene ovunque loro vivano. Esprimiamo inoltre il nostro appoggio in nome del Centro Albanese per gli Studi Orientali e dell' Albania come parte della società, senza risparmio e sempre quando possibile.
Facciamo appello alle istituzioni culturali e ufficiali in Albania e Kosova di rivolgere il loro interesse anche agli albanesi che vivono nel Medio Oriente che hanno bisogno di appoggio e di essere riconosciuti.

Tradotto dal albanese: Orneda PETJA




* Ermal Bega é il diretore essecutivo del Centro Albanese per gli Studi Orientali, a Tirana, Albania.
Contatto: albanian_orientalist@hotmail.com

04 July 2016

Balsami i Lumturisë (libër nga Muhammed Al-Gazzali)

Këto ditë doli nga shtypi ribotimi i librit me titull “Balsami i Lumturisë”, i shkruar nga dijetari dhe filozofi i famshëm iranian Muhammed Al-Ghazzali.
“Qendra Shqiptare për Studime Orientale” (ACFOS-Albania) pas suksesit që pati në botimin e parë në vitin 2008, vendosi ta ribotojë këtë libër për lexuesit shqiptarë.

Lexim të këndshëm!

Filozofi Orientale

MUHAMMED EL-GAZZALI

BALSAMI I LUMTURISË


Përktheu në shqip: Ahmet RAMO


Titulli i librit në origjinal:
Kimia-i-Seadet

Përshtati dhe përgatiti për shtyp:
Ermal BEGA

Radhitja kompjuterike:
Arta TAHIRI

Kopertina:
Besnik HAMITI

Boton:
"Qendra Shqiptare për Studime Orientale"
(Albanian Center for Oriental Studies)
(ACFOS-Albania)
Tirana, Albania
P. O. Box 8203
Tel.: +355 42 34 42 14
Mob. +355 69 24 76 219
www.acfos-albania.org
www.acfosalbania.wordpress.com
acfos_albania@yahoo.com
Facebook: Acfos Albania
Youtube: Acfos Albania

© ACFOS-Albania, Tiranë 2016

Botimi i parë, Romë 1950
Botimi i dytë, Lajmëtari, Tiranë 1999
Botimi i tretë, ACFOS-Albania, Tiranë 2008
Botimi i katërt, ACFOS-Albania, Tiranë 2016

------------------------------------------
TRYEZA E LËNDËS


PARAQITJE                                                                                

PJESA E PARË

Kaptina
     I: Njohja e Vetvetes                                                              
     II: Njohja e Zotit                                                                   
     III: Njohja e Kësaj Bote                                                       
     IV: Njohja e Jetës së Përjetshme                                        
     V: Valleja dhe Muzika si Ndihmëse të Jetës Fetare       
     VI: Kqyr Veten dhe Kujto Zotin                                        
     VII: Martesa si Ndihmëse ose Ndalesë e Jetës Fetare    
     VIII: Dashuria e Zotit                                                           
     Çfaqja e Zotit                                                            
                  Shenjat e Dashurisë së Zotit                                  

PJESA E DYTË

Natyra e Njeriut                                                                          
Liria dhe Përgjegjësia e Njeriut                                             
Shënim                                                                                       
Alegoria e Penës                                                                       
Kibari dhe Fodulli                                                                    
Miqësia dhe Sinqeriteti                                                          
Natyra e Dashurisë                                                                   
Prapësirat që Pengojnë Rrugën e Dashurisë Hyjnore      


PARAQITJE

Dije, o i dashur, se njeriu nuk u krijua për zbavitje ose kot por u bë në një mënyrë të çuditshme dhe për një qëllim të lartë. Njeriu s’është i tejkohshëm, prej së kaluarës së paanshme, por prapë, këtej e tutje vazhdon i përhershëm. Sadoqë është një trup prej balte dhe i keq, shpirti i tij është i lartë dhe hyjnor. Kur të jetë spastruar prej lakmisë në furrën e vetëmohimit, lartësohet, dhe në vend që të jetë rob i epshit, pajiset me cilësi engjëllore.
Kur arrin në këtë gjendje, s’është më i shijesave trupore sepse e ka gjetur parajsën e tij dhe jeton në harmoninë hyjnore të bukurisë së përjetshme. Kjo kimi shpirtërore që sjell këtë ndryshim është sikur t’a kthesh plumbin në flori. Me qëllim që të shpjegojë këtë kimi dhe metodën e veprimeve të saj, autori mori përsipër këtë vepër duke i dhënë emrin “Kimia-i-Seadet”.
Thesaret e Zotit në të cilët duhet kërkuar ky shërim janë zemrat e profetëve, dhe ai që e kërkon gjetkë ka për të falimentuar me dëshpërim në “Ditën e Gjyqit” sepse atëherë ka për t’a kuptuar urdhërin e Kur’anit që thotë: “Sot të hoqmë perden e syve dhe nashti fakulteti yt shikues është i mprehtë”.
Për t’i mësuar njeriut spastrimin e zemrës me anën e kësaj kimie, Zoti ka dërguar njëqind e njëzet e katër mijë profetë në këtë botë. Ky ilaç do të thotë të largohesh prej veseve të kësaj bote duke u kthyer drejt Zotit, dhe përmban katër sharte, të cilët janë:
1. Njohja e Vetvetes
2. Njohja e Zotit
3. Njohja e kësaj bote, ashtu siç është
4. Njohja e jetës së përjetshme

26 June 2016

Rëndësia e Palestinës në botë dhe ndikimi i saj tek shqiptarët

Ermal BEGA*

RËNDËSIA E PALESTINËS NË BOTË DHE NDIKIMI I SAJ TEK SHQIPTARËT[1]

~~~~~
“Unë nuk besoj në zgjidhjen e dy shteteve. Unë besoj në zgjidhjen e një shteti."

Dr. Edward Said

“Nuk luftova për arabë, po për Mesxhidi Aksanë.”

Hoxhë Abdurrahman Llapashtica (Arnauti), gjatë kohës që ka shkuar të luftojë në Palestinë, gjatë luftës arabe-izraelite në vitin 1948
~~~~~


Nuk është e lehtë të flasësh për një temë si kjo e sotmja për Palestinën. Fillimisht, falënderoj “Institutin e Medias së Lirë”, për ftesën që më bënë për të marrë pjesë si ligjërues në këtë takim me titull shumë domethënës “Nata e Palestinës”.
Ky aktivitet është ndër të vetmet veprimtari që zhvillohet nga vetë shqiptarët dhe organizatat e tyre. Më herët janë zhvilluar aktivitete të tilla nga vetë ambasada e Palestinës në Tiranë, duke u munduar t’i tregojnë popullit shqiptar një histori dhe pamje tjetër të historisë së Palestinës deri në ditët e sotme ku vuajtjet e atij populli nuk kanë të sosur që nga krijimi i shtetit të ashtuquajtur Izrael. Them të “ashtuquajtur”, sepse dihet mirë kundërshtimet e mëdha që i kanë bërë atij shteti vetë figurat fetare të popullit çifut, kryesisht ata në Amerikë, ku shumë nga rabinët e tyre kanë qenë nismëtarë të shumë protestave të zhvilluara atje kundër shtetit të Izraelit, duke u parashtruar përherë fakte dhe citime nga Dhiata e Vjetër (Teurati (i cili i zbriti Profetit Musa a.s.) dhe nga Talmudi që thonë se çifutët nuk kanë të drejtë të kenë një shtet të tyre por duhet të jetojnë të shpërndarë ashtu siç kanë bërë deri në vitin 1948 kur me ndihmën e Britanisë së Madhe si superfuqi e asaj kohe, ata të zbarkonin në Palestinë, pas “dështimit” të vendosjes së çifutëve botërorë në një vend tjetër të botës.
Këtu nuk duhet të harrojmë edhe nismën e Iranit të quajtur “Dita Ndërkombëtare e Kudsit” e cila është një ngjarje e përvitshme që mbahet në xhumanë (të premten) e fundit të muajit Ramazan e shpallur nga Republika Islamike e Iranit që nga viti 1979 për të shprehur përkrahje për palestinezët dhe për të kundërshtuar dhunën dhe sundimin izraelit të Jeruzalemit. Ky aktivitet zhvillohet tashmë në shumë vende të botës, dhe marrin pjesë muslimanë e jomuslimanë nga e gjithë bota.
Unë personalisht këtu nuk kam ardhur të flas si një politikan, as si ndonjë analist politik apo historik, që të flas me argumente politike e historike mbi çfarë ka ndodhur dhe ndodh në Palestinë dhe në shtetet e tjera përreth që përbëjnë Lindjen e Mesme. Mua më ftuan si studiues dhe orientalist, dhe e pranova ftesën. Pra, këtu kam ardhur (ose më mirë më ftuan) duke më njohur si një orientalist që është dhe fusha ime e studimit, si dhe një studiues dhe gazetar i lirë që i kam dhënë një kohë bajagi të madhe të rinisë dhe jetës sime studimeve orientale, duke përfshirë gjeografinë, historinë, letërsinë, sociologjinë etj., që janë pjesë e studimeve orientale.
Unë nuk jam ndër ligjëruesit kryesorë të këtij takimi, jam shumë i ndërgjegjshëm për këtë dhe prandaj më kanë lënë dhe në fund të panelit të parë, por këtu do të flas shkurtimisht dhe përgjithësisht mbi temën me titullin që zgjodha më lart.
Dua ta nis me një lajm, të cilin vetëm para pak orësh, duke pritur syfyrin e ditës së sotme, pashë një e-mail që më kishte ardhur nga një organizatë e cila kërkonte donacione për pajisje të ndryshme mjekësore për spitalin Al-Shifa në Gaza. Aq shumë u mërzita, por vetëm kaq, sepse ndihem i pamundur të kontribuoj në atë mënyrë.


Dihet nga shumë njerëz se viti 1948 është viti kur nisi dhe lufta e madhe arabo-izraelite ku Izraeli doli fitues dhe mori me dhunë e luftë nën sundim shumicën e territoreve të cilat ishin të populluara nga arabët muslimanë dhe të krishterë të Palestinës. Ajo ishte një luftë e ashpër mes koalicionit të arabëve dhe çifutëve të mbledhur nga të gjitha anët e botës dhe të mirë-organizuar për pushtimin me dhunë të atyre territoreve. Kjo ishte dhe lufta e parë e famshme arabo-izraelite. Ka pasur konflikte edhe më herët mes arabëve dhe çifutëve, si dhe mes secilit prej tyre dhe forcave britanike, duke nisur nga viti 1917 pas Deklaratës së Balfourit, si dhe në vitin 1920 me rastin e krijimit të Mandatit Britanik në Palestinë, ku politikat britanike ishte të pakënaqshme si për arabët ashtu edhe për çifutët. Më në fund, Izraeli më 15 Maj 1948 pas shumë luftërash kundër arabëve, arriti të shpalosë Deklaratën e Pavarësisë të Izraelit, “pavarësi” ndaj popujve dhe tokave të pushtuara me dhunë për t’i konsideruar si pronë të tyre, dhe e gjithë kjo e përkrahur fillimisht nga Mandati Britanik në Palestinë dhe pastaj edhe nga Kombet e Bashkuara si edhe nga Rezoluta 181 e Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara[2] për të drejtën e propozuar prej tyre për krijimin e shtetit izraelit duke “u dhuruar” 60% të territorit të arabëve, dhe pa vendosur asgjë për krijimin e një shteti për arabët palestinezë. Nga ana tjetër, aty më vonë u tregua dhe dobësia në aspekte të ndryshme e arabëve për t’u vetëmbrojtur dhe për t’u rikthyer sërish nderin e humbur në luftë si dhe rikthimin në vendin e tyre dhe të paraardhësve të tyre bashkë me pasuritë e tyre, gjë që po vazhdon deri sot. Nga kjo situatë, shumë arabë palestinezë u shpërngulën nga i ashtuquajturi Izrael dhe u konsideruar si refugjatë duke u vendosur kryesisht nëpër kampe refugjatësh në shtetet arabe përreth, si në Liban, Siri, Jordani, Egjipt etj., dhe gjithashtu me qindra mijëra çifutë emigruan në Izraelin e sapokrijuar, duke ardhur nga vende të ndryshme, kryesisht europiane, nga Rusia komuniste, por edhe nga vendet ku banonin më herët në Lindjen e Mesme.
Pastrimi etnik i Izraelit ndaj 750.000 palestinezëve nga vendi i tyre gjatë viteve 1948-1949, shkatërrimi i plotë i 450 fshatrave palestineze, duke përfshirë xhami dhe kisha, u pranua me lehtësi nga fuqitë koloniale perëndimore si një pasojë e nevojshme e një sulmi ushtarak arab ndaj shtetit të vogël çifut, një gënjeshtër e zhurmshme e vërtetuar siç tregohet dhe nga vetë dokumentet e Izraelit.[3]
Palestinezët që nga viti 1948 e deri më sot nuk kanë arritur ende të kenë shtetin e tyre, ku të jetojnë të lirë e të pavarur me të drejta të plota.
E gjithë kjo mesele në Lindjen e Mesme, ndodhi pikërisht pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore (1939-1945), sikur të bën të mendosh se i gjithë ai lëmsh në Europë dhe në botë u “zgjidh” në fund me krijimin e shtetit të Izraelit.

~~~~~

Për të kaluar në një aspekt tjetër të temës, do të doja të flisja pak për ndikimin që ka pasur Palestina dhe çështja palestineze në botë.
Siç dihet, Palestina që nga fillimi i shek. 20 dhe më saktësisht pas luftës së vitit 1948, u bë një nga çështjet më të diskutuara në botë. Media botërore të ndryshme shkruanin dhe ende shkruajnë për ngjarjet e tmerrshme, pothuajse të përditshme nga ushtria çifute kundër popullit kryesisht të pafajshëm palestinez, d.m.th. qytetarëve të thjeshtë. Pas atij viti, shteti i Izraelit nuk u mjaftua me vendimin e Kombeve të Bashkuara për territoret që u “dhuruan”, por nisën të merrnin fushata të rënda ushtarake duke luftuar kundër arabëve, ku disa prej tyre ngelën ende në histori. Këtu mund të përmendim të famshmen “Lufta e 6 Ditëve”,  ose të njohur gjithashtu si “Lufta e Qershorit arabe-izraelite” në vitin 1967, ose ndryshe “Lufta e Tretë arabe-izraelite” (ndodhur nga 5-10 Qershor 1967), mes Izraelit dhe shteteve fqinje (Egjiptit, Jordanisë dhe Sirisë, si edhe nga Iraku), e cila përfundoi me pushtimin izraelit të Lartësive Golan në Siri dhe me pushtimin e gadishullit të Sinait që ishte pjesë e Egjiptit.
Në vitin 2004, unë i kam vizituar vetë Lartësitë Golan në Siri, pranë qytetit Neua, të cilat dukej qartazi që ishin një pikë shumë strategjike me male dhe humnera të mëdha.
Palestina është një nga pikëtakimet më të rëndësishme të tre besimeve të njohura që rrjedhin nga Ibrahimi (ose Abrahami), Hebraizmi, Krishterimi dhe Islami. Secili nga këto komunitete të mëdha fetare botërore ka objektet e saj të adhurimit atje. Çifutët kanë “Murin e Vajit”, të krishterët kanë “Varrin e shenjtë” dhe muslimanët kanë “Xhaminë Al-Aksa” dhe “Kubenë e Shkëmbit”.

Me ambasadorin e Shtetit të Palestinës në Tiranë, Yasser Muhammed Alnajjar

Gjatë kohës së Sulltanatit Osman, të tre këto komunitete kanë bashkëjetuar në paqe dhe secili prej tyre ishte i lirë të zbatonte lirinë e vet të besimit. Çifutët me të krishterët dhe muslimanët jetonin të gjithë së bashku në lagje të përbashkëta. Prej atyre lagjeve kanë dalë dhe personalitete të famshme botërore, si poeti i njohur palestinez Mahmud Dervish, akademiku, intelektuali, dhe profesori i letërsisë së krahasuar Dr. Edward Said, presidenti i parë palestinez Jaser Arafat, etj.
Prishjet e mëdha që u krijuan mes atyre komuniteteve nisën që me “Deklaratën e Balfour-it” më 2 Nëntor 1917, të shkruar nga sekretari i jashtëm i Mbretërisë së Bashkuar Arthur James Balfour drejtuar Walter Rothshild, një udhëheqësi të komunitetit çifut britanik. Aty shkruan:
Qeveria e madhërisë së tij, e shikon me miratim themelimin në Palestinë të një shtëpie kombëtare për popullin çifut, dhe do të bëjë përpjekjet e saj më të mëdha për të lehtësuar arritjen e këtij qëllimi, dhe bëhet qartësisht e kuptueshme se asgjë nuk do të ndodhë për të paragjykuar të drejtat civile dhe fetare të komuniteteve ekzistuese jo-çifute në Palestinë, ose të drejtat dhe statusin politik të gëzuar nga çifutët në çdo vend tjetër.
Më pas vijojnë marrëveshjet e çifutëve europianë me sionistët në Shtetet e Bashkuara, sidomos ata të familjes së famshme dhe të pasur çifute Rothschild, marrëveshjet e çifutëve me nazistët etj. Këtu mund të përmendim “Marrëveshjen e Haavaras”, e cila ishte një marrëveshje mes Gjermanisë naziste dhe Çifutëve Sionistë Gjermanë, nënshkruar më 25 gusht 1933, e cila u finalizua pas 3 muaj bisedimesh nga Federata Sioniste e Gjermanisë, Banka Anglo-Palestineze dhe nga autoritetet ekonomike të Gjermanisë naziste. Ky ishte një faktor i madh që bëri të mundur emigrimin e pothuajse 60.000 çifutëve gjermanë në Palestinë gjatë viteve 1933-1939, d.m.th., që para krijimit zyrtar të shtetit të Izraelit, si dhe marrëveshje të tjera mes lobeve të fuqishme çifute në botë me shtete të ndryshme, gjithashtu e ashtuquajtura “Marrëveshja e Oslos” (marrëveshje e fshehtë) mes Yitzhak Rabin, Bill Klinton and Yasser Arafat më 13 shtator 1993 për një zgjidhje të konfliktit izraelito-palestinez. Kjo u konsiderua si marrëveshja e parë ballë përballë mes qeverisë së Izraelit dhe Organizatës për Çlirimin e Palestinës (OÇP) në Oslo të Norvegjisë. Kjo marrëveshje parashikonte krijimin e një vetëqeverisjeje të përkohshme palestineze, Autoritetit Kombëtar Palestinez, ku ky autoritet do të kishte përgjegjësi për administrimin e territoreve që kishte nën kontroll. Kjo marrëveshje gjithashtu përfshinte edhe tërheqjen e Forcave Izraelite të Mbrojtjes nga territoret e Rripit të Gazës dhe Bregut Perëndimor. Por kjo marrëveshje si shumë herë të tjera mbeti vetëm në letër nga Izraeli. Kjo vërtetohet me masakrat e ndryshme të Izraelit që pasuan më vonë ndaj popullatës palestineze, duke arritur kulmin në vitin 2009 ku Izraeli bllokoi të gjitha hyrje-daljet e Palestinës, duke e lënë popullatën civile pa ujë të pijshëm dhe ushqime, dhe duke i vrarë e granatuar pa mëshirë me gra, pleq e fëmijë. Bile në atë vit Izraeli përdori për herë të parë bombat me fosfor, të ndaluara si armë dhe nga Kombet e Bashkuara gjatë luftës, armë të cilat linin pasoja deri në gjenezë të njeriut duke bërë të lindin njerëz me pasoja të ndryshme fizike dhe mendore. Kështu, Izraeli pak nga pak, nga i gjithë ai territor i caktuar palestinez nga Britania në fillim të shek. 20, ku banorët çifutë zotëronin një pjesë të vogël të saj, nisi grabitjen e tokave palestineze deri në masën 80% në vitin 1967, duke ndërtuar atje vendbanime për çifutët. Këtyre manipulimeve të Izraelit Dr. Edward Said dhe analistë të tjerë botërore si amerikani David Duke i janë përgjigjur ashpër në shkrimet e tyre, ndërkohë udhëheqësi i orientalistëve të rinj sionistë në Amerikë, Bernard Lewis, ka qenë një kundërshtar i hapur i Dr. Edward Said dhe gjithashtu edhe i çështjes palestineze dhe popullit palestinez për të pasur të drejtën të kenë një shtet të tyre ku të jetojnë të lirë e të pavarur. Ndërsa në një nga artikujt e mi të shkruar në vitin 2005 me titull “Mënyrat e shkatërrimit të Islamit në Shqipëri”, kam përmendur se “Shekullin e njëzetë mund ta konsiderojmë në njëfarë mënyre edhe si shekulli i “fitores” së sundimit dhe ndikimit të çifutëve në botë, gjithashtu edhe në Shqipëri.”
Këtu mund të shtojmë gjithashtu se shteti amerikan ndihet i “pushtuar” në thonjëza nga lobet çifute të fuqishme në Amerikë, ku u japin dhe urdhra kongresit amerikan për të vendosur çfarë duan ata dhe për të ndaluar çfarë nuk u duket në dobi të çifutëve dhe Izraelit. Për ta vërtetuar disi këtë, këtu po sjell një citim të ish-Sekretarit të Shtetit John Foster Dulles në vitet 50 në lidhje me këtë çështje:

"Unë jam i vetëdijshëm se sa e pamundur është në këtë vend që të zbatosh një politikë të jashtme [në Lindjen e Mesme] jo të pëlqyer nga çifutët... kontrolli i tmerrshëm që çifutët kanë mbi mediat informative dhe pendën që çifutët kanë ngritur me anëtarët e Kongresit... Unë jam shumë i shqetësuar për faktin se ndikimi i çifutëve këtu është duke mbizotëruar tërësisht skenën dhe është duke e bërë pothuajse të pamundur për ta bindur kongresin për të bërë gjithçka që ata nuk e miratojnë. Ambasada izraelite në fakt po e urdhëron Kongresin përmes ndikimit të çifutëve në këtë vend."

~~~~~

Për të kaluar në një pjesë të fundit të diskutimit tim, doja të flisja pak mbi rëndësinë dhe ndikimin që ka çështja palestineze për shqiptarët.
Në hyrje të këtij diskutimi përmenda shprehjen e njohur nga hoxha shqiptar nga Kosova Abdurrahman Llapashtica (Arnauti) nga Llapi i Podujevës, i cili pasi ishte nisur në moshë të re si student në Turqi, kishte marrë rrugën më vonë bashkë me familjen e tij për në Siri, ku më pas kishte vizituar dhe Jordaninë dhe më në fund kishte vendosur të shkojë të luftojë për të drejtën e popullit etnik palestinez për liri dhe për mbrojtjen e tokave të tyre dhe të paraardhësve të tyre.
Por, hoxhë Abdurrahmani nuk ishte i vetmi shqiptar i cili shkoi atje. Ai sigurisht ka gjetur shumë shqiptarë të vjetër atje. Unë si orientalist, kam kontaktuar me disa shqiptarë nga Palestina, që numri i tyre nuk është i pakët atje, të cilët kryesisht mbajnë mbiemrin Arnauti, si simbol të origjinës së tyre shqiptare. Kam kontaktuar përmes internetit me Arnautë të cilët jetojnë tashmë në Palestinë, në Izrael por edhe në gadishullin e Sinait, të cilët më kanë treguar për gjendjen e rëndë që jetojnë atje. Bile, njëri prej tyre që jeton në Gadishullin e Sinait, Sherif Arnauti, duke e ditur dhe duke qenë krenar për origjinën e tij shqiptare, më ka kërkuar se çfarë mund të bëjë Shqipëria në lidhje me shqiptarët (arnautët) që jetojnë në gjendje të vështirë në Gadishullin e Sinait por edhe në Palestinë.
Shumë Arnautë që jetojnë atje janë pothuajse të panjohur nga shteti dhe populli shqiptar sot në trojet tona. A e dini që edhe një nga ish-ambasadorët e Palestinës në Shqipëri (mos gabohem ka qenë këtu në vitin 2009) ka shprehur vetë se është me origjinë shqiptare, por jo me mbiemrin Arnauti?!
Shqiptarët e vjetër që nga koha e Sulltanatit Osman kanë shkuar të jetojnë në Palestinë me shumicë gjatë kohës së sundimit të ushtarakut të madh shqiptar Muhamed Ali Pasha, i cili njihet si themeluesi i shtetit modern egjiptian. Shumë shqiptarë në atë kohë nga Egjipti, në kohën e mbretit Faruk kanë luftuar përkrah popullit palestinez ndaj sundimit të dhunshëm izraelit.
Gjithashtu, për të ardhur në ditët e sotme, nuk duhet të harrojmë historinë e flotës që u nis drejt Gazës më 31 maj 2010, dhe në atë ditë Izraeli zhvilloi një operacion ushtarak kundër gjashtë anijeve me civilë të quajtur “Gaza Freedom Flotilla” në ujërat ndërkombëtare në Detin Mesdhe. Në atë operacion mbetën të vdekur nëntë aktivistë. Kjo flotë u organizua nga Lëvizja për Çlirimin e Gazës dhe nga Fondacioni Turk për të Drejtat e Njeriut dhe Ndihmave Humanitare (IHH). Në këtë aktivitet merrnin pjesë shumë pjesëmarrës të shoqërisë civile nga shumë vende të botës, ku atje u bashkëngjitën dhe disa shqiptarë, ku njëri prej tyre ishte dhe ligjëruesi që sipas programit do të diskutojë më vonë pas iftarit, Fuad Ramiqi.
Është për t’u çuditur shumë se edhe diktatori famëkeq në Shqipëri Enver Hoxha, edhe pse konsideroj vetë si me origjinë çifute nga gjyshi i tij, prapëseprapë, në librin e tij “Shënime mbi Lindjen e Mesme”, e mbron çuditërisht krijimin e një shteti palestinez, ndërkohë pasuesit e tij politikanë në kohët e fundit, më saktë në vitin 2011 kur Shqipëria edhe pse ka marrëdhënie diplomatike prej kohësh me Palestinën (të paktën Palestina ka një ambasadë në Shqipëri), nuk e pranuan atë si pjesëtare të Kombeve të Bashkuara, por mbajtën qëndrim asnjanës. Ky veprim, i bërë me dëshirë apo më trysni nga jashtë, është një temë tjetër diskutimi.
Gjithsesi, Palestina përmes Organizatës për Çlirimin e Palestinës është pjesëtare e Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara që nga 14 Tetori 1974 si përfaqësuese e popullit palestinez.
Njohja ndërkombëtare e Shtetit të Palestinës ka qenë objektiv i Organizatës për Çlirimin e Palestinës që kur Deklarata Palestineze e Pavarësisë shpalli themelimin e Shtetit të Palestinës më 15 Nëntor 1988 në Algjer, kryeqyteti i Algjerisë, në një seksion të jashtëzakonshëm në mërgim të Këshillit Kombëtar Palestinez. Ajo u njoh nga shumë vende të botës, dhe shumë prej tyre ofruan përkrahje pa kushte për popullin dhe shtetin palestinez.
Popullit palestinez në emrin tim dhe të organizatës kulturore që unë drejtoj, i uroj liri të plotë dhe krijimin e një shteti vërtetë të pavarur nga Izraeli, dhe uroj inshaAllah me ndihmën e Zotit që të arrihet sa më shpejt, edhe pse dihet se rrëmujat në Lindjen e Mesme që me zbulimin e naftës ose “arit të zi” nuk do të përfundojnë kollaj!

Faleminderit!
Tiranë, 25 Qershor 2016




* Autori është orientalist dhe drejton “Qendrën Shqiptare për Studime Orientale” në Tiranë.
[1] Kjo kumtesë u mbajt më 25 Qershor 2015, në takimin “Nata e Palestinës”, organizuar nga “Instituti Media e Lirë” në Tiranë.
[2] Presidentin e atëhershëm amerikan, Truman, studiuesi palestinez Muhammed Khodr e konsideron si njeriun përgjegjës për krijimin e Izraelit.
[3] Muhammed Khodr, Gaza: Apatia botërore e asgjësimit sionist, shkrim i përkthyer në shqip nga Ermal Bega.

26 April 2015

Doğunun Ortasında şark çalışmaları yapan örnek bir merkez Beyrut Şark Enstitüsü

Ermal BEGA*

DOĞUNUN ORTASINDA ŞARK ÇALIŞMALARI YAPAN ÖRNEK BİR MERKEZ BEYRUT ŞARK ENSTİTÜSÜ

Beyrut Şark Enstitüsünün şark motifleriyle süslü koridoru

Beyrut Şark Enstitüsü (Oriental Institute Beirut-OIB) arab dünyasında ve özellikle Orta Doğuda şark çalışmaları yapan en önemli kurumlardan biridir. Ensitü her geçen gün doğası daha da bozulan Beyrut’un eski bir mahallesinde, yeşillikle dolu bir parkın içinde, 4 katlı osmanlı stilini yansıtan bir villada faaliyet göstermektedir. Alt Beyrut’un köşesindeki bu bina, eski tarihin eşsiz kokusunu hatırlatan ve şark islamın izlerini taşıyan tipik sokakların arasında yerleşmiştir.
Bugün 2013’te bu enstitü kuruluşun 52-nci senesini doldurdu. Hans Robert Roemer tarafından 1961’de kurulan enstitü önce Alman Şark Derneği, ardından Wolkswagen ve Fritz Thyssen Vakfı gibi hayırlı kuruluşlarla birlikte Federal Almanya Eğitim Bakanlığınca finanse edilmiştir.
Bu enstitüde şarkla alakalı olan dünyanın çeşitli yerlerinden gazete ve dergiler dahil 130.000’in üzerine çalışma bulunmaktadır. Burda, dünyada şark çalışmalara katkı sağlayan çeşitli yazarların eserleri bulunmaktadır.
Enstitüde bulunan çalışmaların çoğu arap dünyasında neşredilmiş olmakla birlikte Amerika Birleşik Devletleri, Almanya, Türkiye, İtalya, Fransa ve İngiltere  gibi ülkelerde de basılmıştır. Burdan yola çıkarak belgelerin ve yazıların çoğunun şark dillerinde (arapça, farsça ve osmanlıca) olduğu anlaşılıyor ancak şark çalışmalarla yakından ilgilenen ve ingilizce, almanca, fransızca gibi dillerde yazan yazarların da eserleri mevcuttur.
Bazıları batı dillerinde olan ve özellikle şark dillerindeki bu ensiklopediler hem arap dünyası hem de Orta Doğu için bu devasa ensitünün hazineleridir. Bu eserler arasında ünlü amerikan yazar John L. Esposito’nun 4 ciltten oluşan “The Oxford Encyclopedia of the Modern Islamic World”u zikredebiliriz.
Ensitünün kütüphanesinde bulunan eserlerin çoğu Orta Doğuda konuşulan dillerin ve Arapçanın edebiyatıyla, ayrıca bu bölgede bulunan İslam dini ve onun dışındaki dinlerle ilgilidir. Arap nufusun arasında yaşayan hristyan ve yahudi azınlıklarının olduğu kadar müslüman arap halklarının düşünce, siyaset, iktisat, kültür ve alışkanlıklarını anlatan çok sayıda eser bulunmaktadır. Ensitünün kendi bastırdığı ve yayına çıkartığı kitap sayısı 134’ü bulmaktadır.
Batı dillerinde olan bu kitapların arasında (esas ingilizce) arnavutların arap dünyasındaki tarihiyle alakalı birçok belgelere de rastladık. Bunların arasında arnavut olan  Muhamed Ali Paşa’nın Mısıra gelişi ve Osmanlı devletinin çeşitli bölgelerindeki arnavutların kültür, sanat ve alışkanlıklarını anlatan belgeleri sayabiliriz.
Şark çalışmalarıyla ilgilenen dünyaca ünlü birçok bilim adamlarının takdirini toplayan bu merkezin elinde çeşitli şark dillerinde sayıca anımsanmayacak kadar belgeler bulunmaktadır.
Enstitü aynı zamanda çeşitli konferanslar, seminerler ve kurslar düzenlemektedir. Ayrıca doktora ve doktora sonrası çalışamaların 12 aylık süreyle finansal açıdan destekçisi olmaktadır.
Bu merkezin kütüphane sorumlusu olan Dr. Marcel Behrens ile konuşmamızda enstitünün bu son 50 sene boyunca arap-islam ve Orta Doğuyla ilgili şark çalışmaları konusunda önemli bir rol oynadığı öğreniyoruz. Onun sorumlu olduğu bu 5 sene boyunca arnavut bir araştırmacının gelip gelmediği sorusuna da “Benim burda olduğum son 5 sene içerisinde herhangi bir arnavut şark araştırmacısı gelmedi, bu nedenle merkemize gelen ilk arnavut araştırmacı olmanız sebebiyle sizinle tanışmaktan çok mutluyum” şeklinde cevapladı. Bunun üzerine bu yazının yazarı merkezin ilk arnavut şark araştırmacı olmak istediğini dile getirerek 6 aylık süre ile üye olmuştur.
Bu sebeple Şark Çalışmaları Arnavut Merkezi adına Dr. Marcel Behrens’e “URA” dergisinin (merkezin yayını) bir sayısını ve Dr. Muhamed Mufaku’nun “Arap-arnavut edebiyat ilişkileri” kitabını hediye ederek bu enstitünün arnavut dilinde şark çalışmalarına katkıda bulunmak istedik.

Arnavutçadan tercüme edilmiştir: Nurian OHRI





* Ermal Bega Tiran’da bulunan Şark Çalışmaları Arnavut Merkezi’nin başkanıdır. Kendisi bazı şark çalışmaları ve faaliyetler için Beyrut’ta 2 ay (Ocak-Mart 2013) boyunca ikamet emiştir.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Contact Form

Name

Email *

Message *