Hajmalitë e mia (Poezi)

Munir MEZYED*

HAJMALITË E MIA**

Dashuria e papeshë në një fjalë e cila dëshiron shijimin e ndjenjave

Dhe i mbledh yjet që bien nga buzët e tua

Në lulen e shpirtit tim

E shohin kohën të lidhur me hijen e një ëndrre të pastrehë...

Habibti***

Drita po digjet në vatrën e zemrës sime

Unë e shoh veten të ndarë mes dy thirrjeve

Ku çdo gjë lind dhe drejtohet prej tyre

Dhe qielli lëkundet në strehën e kujtimit

Ndërsa ai preket nga majat e gishtërinjve të frymëmarrjeve të tua...

Ah, ai i cili fluturon drejt teje nga zëri im i zhveshur

Ai puth gjirin e parfumit tënd

Me buzët e mendimit

Dhe e shikon barin e imagjinatës duke u rritur

Dhe duke mbuluar trupin tënd

Unë rrokullisem

Dhe e mbështjell mrekullinë me pendët e dëshirës

Muret e stinëve plasariten

Dhe rrëzohen

Kështu legjendat e dritës shpërndahen rreth meje

Dhe uji vjen rrotull shpirtit

Duke të recituar hajmalitë e mia të shenjta

Përktheu nga gjuha angleze:

Ermal BEGA

Gusht 2012

---

* Poet dhe shkrimtar modern i mirënjohur arab nga Palestina, i cili për momentin jeton në Bukuresht-Rumani dhe është pretendent për çmimim Nobel në letërsi për vitin 2012.

** Kjo poezi është botuar në revistën "URA", nr. 7, Pranverë/Verë 2012, Tiranë.

*** Ar. - E dashur.