Ermal BEGA*
"XHAMIA E MADHE"
E TIRANËS DHE ZVARRITJET PËR NDËRTIMIN E SAJ
Ditën e shtunë, më datë 20 prill 2013, u zhvillua ceremonia e fillimit të
punimeve për ndërtimin e xhamisë së madhe në Tiranë. Në këtë ngjarje
madhështore për nga natyra e saj, morën pjesë zyrtarë të lartë të shtetit,
ambasadorë, deputetë, pjesëtarë të komuniteteve të ndryshme fetare në Shqipëri
dhe popull i thjeshtë. Dhe, si për çudi, më shumë të binin në sy zyrtarët me
truprojat e tyre dhe mediat sesa vetë besimtarët muslimanë, të cilët nuk ishin
të shumtë. Gjithashtu, të ftuar ishin dhe pjesëtarë të bashkësive të ndryshme fetare
në Shqipëri, si dhe zyrtarë të bashkësive fetare islame nga Mali i Zi, Kosova e
Maqedonia.
Nuk është hera e parë që bëhet një “përurim” i tillë për nisjen e punimeve
për këtë xhami, të ashtuquajtur “Xhamia e Madhe”, por si sot fiks 20 vjet më parë
u vu gurthemeli për ndërtimin e kësaj xhamie të re, tek po i njëjti vend dhe
shumë më afër parlamentit, aty ku njihet si “Namazgjaja”. Por, ai gur ngeli
vetëm simbol i “përurimit” të punimeve në atë vit, që kurrë nuk u përfol dhe
nuk u ndërtua për 20 vjet me radhë, deri më sot. Dhe dje, njësoj si sot, shiritin
e “përurimit” e preu Sali Berisha, dje president i Shqipërisë e sot kryeministër
i saj, ndërsa nga viti në vit dhe nga një qeveri në tjetrën, çështja e kësaj
xhamie ose u fshinte nga diskutimi publik, ose faji i hidhej sa njërës sa
tjetrës qeveri që vinte.
 |
| Pamje nga lart e pjesëmarrësve në këtë aktivitet. |
Vërtetë, ky objekt madhështor (sipas të vetmit projekt që u prezantua nga
një studio turke) është një vepër e madhe dhe sigurisht gëzim për qytetin e
Tiranës dhe qytetarët e saj në radhë të parë, pastaj për të gjithë komunitetin
musliman shqiptar, e pastaj për të gjithë Shqipërinë e shqiptarët kudo që
ndodhen, duke plotësuar kështu një drejtësi dhe barazi të mohuar prej vitesh
kundër komunitetit musliman shqiptar pas ndërtimit të dy objekteve të mëdha për
të krishterët, katedralen katolike dhe manastirin ortodoks, në pika strategjike
të qendrës së Tiranës.
Duhet përmendur se për asnjë objekt tjetër fetar në Tiranë, nuk është bërë
kaq shumë bujë, sesa për xhaminë e muslimanëve sunitë. Është për t’u çuditur se
në asnjë objekt tjetër fetar në Tiranë (qoftë teqe, katedrale, manastir apo
sinagogë), politika shqiptare nuk ka futur më shumë hundët dhe nuk është
përzier më shumë, duke diskutuar kundër ose pro saj, duke folur për të se si
duhet bërë, sa e madhe duhet bërë, ku duhet ndërtuar dhe kur duhet ndërtuar. Dhe
deri më sot, vakëfet e mëdha të muslimanëve shqiptarë në Shqipëri (që zënë jo
më pak se 2/3 e territorit të Shqipërisë dhe të shtetëzuara padrejtësisht nga
sistemi ateisto-komunist), kanë ecur nëpër ferrat dhe ngërçin e fortë për t’u rikthyer
tek të zotët e tyre, tek institucioni fetar që është Komuniteti Musliman
Shqiptar (KMSH) dhe tek shfrytëzimi i tyre nga vetë besimtarët.
 |
| Myftiu i Shqipërisë, inxhinier Selim Muça gjatë firmosjes së marrëveshjes me shtetin shqiptar për nisjen e punimeve. |
Për ndërtimin e kësaj xhamie të madhe në këtë vend ku u vendos për të dytën
herë gurthemeli, besimtarët muslimanë nuk kanë qenë asnjëherë të mendimit që të
ndërtohet në atë vend, sepse ai vend prej vitesh e shekujsh është njohur për
tiranasit si “namazgjaja”, që në kuptimin fetar do të thotë një vend apo shesh i
madh në të cilin mund të zhvillohen aktivitete të ndryshme fetare të veçanta,
si p.sh.: falja e Bajrameve. Në të gjitha qytetet e mëdha në trojet shqiptare ka
pasur një shesh të tillë. I tillë ka qenë rasti dhe me Tiranën, ku ai vend nuk
është shfrytëzuar asnjëherë për faljet ditore të besimtarëve. Dhe, për të mos e
humbur atë traditë të hershme, autori i këtij shkrimi ka këshilluar gjatë një
vizite për Bajram në KMSH vetë kryetarin e KMSH-së sot, inxhinier Selim Muçën
si dhe myftiun e Tiranës deri para pak kohësh, Hafiz Shaban Saliaj, që mos
pranojnë në asnjë mënyrë nga shteti ynë që tek namazgjaja të ndërtohet xhami,
se në këtë mënyrë do të mohojnë traditën dhe do të ndryshojnë amanetin e të
parëve tanë tiranas që e lanë pasuri (vakëf) si amanet për të gjithë muslimanët.
 |
| Gurthemeli i namazgjasë i vendosur për herë të parë në vitin 1993. |
Sa e sa premtime kemi marrë dhe vazhdojmë të marrim ne muslimanët shqiptarë
nga politikanët tanë, duke marrë vetëm premtime boshe kundër nesh. Dhe kjo
mendojmë se vjen nga paaftësia jonë si individë, si shoqëri dhe si komunitet që
nuk jemi të denjë për të marrë pishtarin e drejtuesit të çështjeve tona dhe për
të qenë faktor në mbrojtjen e të drejtave tona, dhe duke mos u bërë vasalë të
asnjë partie politike që vjen në pushtet.
Megjithatë, me të gjitha peripecitë që hasim ne si komunitet fetar
musliman, shpresojmë që kjo xhami të ngrohë vërtetë zemrat e besimtarëve, ku nijeti
i vetëm për ndërtimin e saj të ketë qenë dashuria për Allahun e Madhëruar dhe
Profetin e Tij. Gjithashtu, duke ditur nga historia e arkitekturës islame të
xhamive gjatë Sulltanatit Osman, shpresojmë që ky objekt fetar të ketë një
arkitekturë sa më të përshtatshme me arkitekturën e ndërtimeve në Shqipëri, ku mund
të jetë një ndërthurje e mrekullueshme e tradicionales me modernen.
 |
| Besimtarët muslimanë në Tiranë duke falur namazin e Bajramit para ardhjes së komunizmit. |
A do të nisë këtë herë me të vërtetë ndërtimi i kësaj xhamie, duke
shpresuar që të pasojnë me të tjera xhami më vonë, apo jo? Mbetet të shpresojmë
tek i Madhi Zot që me ndërtimin e saj të kënaqim sytë e ballit dhe të shpirtit
sa më shpejt!
Video:
No comments:
Post a Comment