Halil Gibran - Për Dashurinë

Halil GIBRAN

PËR DASHURINË

Kur dashuria ta bën me shenjë, shoqëroje atë

Ndonëse rrugët e saj janë të ashpra dhe të rrëpira

Dhe kur krahët e saj të përqafojnë ty, dorëzoju asaj

Ndonëse shpata e fshehur në mes të krahëve të saj mund të të lëndojë

Dhe kur ajo të flet, ti besoi asaj

Ndonëse zëri i saj mund t’i prishë ëndrrat e tua

ashtu si era e veriut shpërndahet në kopshtin e shkretë.

Ashtu siç dashuria të kurorëzon po ashtu ajo të mundon. Ashtu siç të rrit po ashtu edhe të shkurton

Ashtu siç ajo lartësohet në shtatin tënd dhe i ledhaton degët e tua të buta të cilat dridhen në diell

Po ashtu ajo do të zbresë në rrënjët e tua dhe do t’i tundë ato gjatë kacavirrjes në tokë.

Njësoj si tufat e grurit ajo të mbledh tek vetja e saj

Ajo të shkund për të të lënë lakuriq

Ajo të shoshit për të të liruar nga lëvozhgat e tua

Ajo të bluan për të të zbardhur

Ajo të përzien deri sa të bëhesh i përpunueshëm

Dhe pastaj ajo të fut në zjarrin e saj të shenjtë, që të bëhesh një bukë e shenjtë për gostinë e shenjtë të Zotit.

A do t’i bëjë dashuria të gjitha këto gjëra ndaj teje që ti të dish sekretet e zemrës tënde, dhe njohuria tek ajo të bëhet një pjesë e zemrës së Jetës?

Nëse në frikën tënde do të kërkosh vetëm paqen dhe kënaqësinë e dashurisë

Atëherë më mirë për ty do të ishte që ta mbulosh lakuriqësinë tënde dhe t’i dorëzohesh rrymës së dashurisë

Në botën e pakohë ku ti do të qeshësh, por jo për të gjitha të qeshurat e tua, dhe do të qash, por jo për të gjitha të qarat e tua

Dashuria nuk jep asgjë tjetër veç vetes, dhe nuk merr asgjë tjetër veç vetes

Dashuria as nuk të zotëron dhe as nuk është e zotëruar

Dashuria është e mjaftueshme vetëm tek dashuria.

Kur dashuron nuk duhet të thuash, “Zoti është në zemrën time,” por duhet të thuash, “Unë jam në zemrën e Zotit.”

Mos mendoni se ju jeni ai që e drejtoni rrjedhën e dashurisë, për dashurinë, nëse jeni njeri me vlera, ajo e drejton rrjedhën tuaj.

Dashuria nuk ka tjetër dëshirë përveç plotësimit të vetes

Por nëse ju dashuroni dhe keni nevojë për dëshira, lërini që dëshirat tuaja të jenë këto:

Të shkriheni dhe të bëheni si një përrua i vazhdueshëm që ia këndon melodinë e vet gjatë natës

Ta njihni dhimbjen e brishtësisë së tepërt

Të plagoseni nga të kuptuarit tuaj të dashurisë

Të pikoni gjak me vullnet dhe me gëzim

Të zgjoheni në agim me një zemër me krahë dhe të falënderoni për një tjetër ditë dashurie

Të pushoni në mesditë dhe të meditoni për ekstazën e dashurisë

Të ktheheni në shtëpi në mbrëmje me mirënjohje

Dhe pastaj të flini me një lutje për të dashurën në zemrën tuaj dhe me një këngë lavdërimi në buzët e tua.

Përktheu nga gjuha angleze:

Ermal BEGA

Kjo poezi është botuar për herë të parë në gjuhën shqipe, në revistën “URA”, nr. 4, Pranverë-Verë 2010.